pięćdziesięciolatki

andrzejek

[link widoczny dla zalogowanych]

życie, życie jest nowelą...

krysiauch

NIE JEST TAK ŻLE PRZECIEŻ MASZ NAS..

andrzejek

oczywiście, a ty Krysiu chyba też samotna...

krysiauch

Prawdę mówiąc wdową jesem prawie cztery lata a samotna byłam i jestem od dwudziestu lat.Tylko teraz mniej uciążliwa jest moja samotność.....poprostu jestem z ludżmi,których lubię...

Isia

Najważniejsze,zeby nie zamykać się w czterech ścianach,nie rozważać na okrągło swej samotności.W dzisiejszych czasach jest sporo mozliwości podyskutowania na różnych forach specjalistycznych z ludźmi,którzy mają podobne pasje i zainteresowania.Wazne sa też spotkania w realu.Jest wiele stowarzyszeń dla ludzi w wieku emerytalnym.Teraz mamy wiele czasu dla sibie,trzeba to wykorzystywać i cieszyć się kazdym drobiazgiem.Uśmiech ma znaczenie terapeutyczne,zjednywa sympatię innych..

krysiauch

Witaj Isiu!!!Radzę sobie ze swoją samotnością.W małżeństwie byłam bardziej samotną osobą niż teraz.Mogę robić to co lubię,nie jestem smutasem,staram się przebywać z ludzmi którzy cieszą się tak samo jak ja,jestem optymistką.Miałam w życiu dość problemów,dlatego nie czuję się dobrze wśród,narzekających i pesymistów...Nie chcę reszty życia roztrzęsywać ani przeszłości ani zamartwiać się na przyszłość.Wolę uśmiech tak jak piszesz.Pozdrawiam

Isia

Bardzo mi sie podoba Twoje podejście do zycia.Ja też nie cierpię smutasków,malkontentów,źle działają na moją psychikę,gdyż z natury jestem optymistką..o samotności wśród ludziu wielu z nas mogłoby tomy pisać!Ważne jest,że kocham zycie! Laughing

Ja też pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.[link widoczny dla zalogowanych][/url]

krysiauch

PRZEPRASZAM ISIU..Nie pisałam tak długo miałam masę pracy.....Pozdrawiam...
to żadne tłumaczenie ale postaram się nadrobić zaległości.....pa...